Het team van Oregon Reproductive Medicine heeft een koppel geselecteerd om deel te nemen aan ons unieke Fertility Journeys project. We zijn verheugd Heather en Brandon aan u voor te stellen, die na een negen jaar durend traject met veel tegenslagen en herhaalde mislukte pogingen beginnen aan hun IVF-behandeling met donoreicellen en een genomische screening bij ORM.
Heather schrijft...
Niet alle reizen zijn gemakkelijk. We geven toe dat onze weg uitdagend is geweest. Voor velen is het krijgen van een kind probleemloos. In ons geval was het krijgen van een kind een van onze moeilijkste uitdagingen en een lange reis met veel teleurstellingen - 2 eerdere vruchtbaarheidsspecialisten, 7 IUI-procedures, 2 IVF-procedures, 4 operaties en ontelbare medische rekeningen.
Dit soort strijd kan je maken of breken. We zijn dankbaar dat deze reis ons sterker heeft gemaakt en vastbesloten om niet op te geven.
Onze reis begon negen jaar geleden. Brandon en ik ontmoetten elkaar en werden verliefd. We trouwden in 2008 toen ik 31 was. We spaarden en na een paar jaar kochten we ons huis, in de hoop daar ons gezin te kunnen stichten en grootbrengen. We hebben zelf zo'n 3 ½ jaar geprobeerd om zwanger te worden, maar niets hielp.
Toen ik 35 was, besloten we dat het tijd was om medische hulp te zoeken. Mijn eerste vruchtbaarheidsspecialist raadde ons aan om IUI te proberen. We hebben minstens 3 IUI-procedures geprobeerd. Geen enkele werkte. Vlak voordat ik 37 werd, besloten we van vruchtbaarheidsspecialist te veranderen.
Tijdens deze overgang kreeg ik een navelbreuk. In verband met de behandeling hiervan diagnosticeerde mijn tweede vruchtbaarheidsspecialist mij met stadium 4 (ernstige) endometriose. Mijn eerste vruchtbaarheidsspecialist had mijn aandoening niet correct gediagnosticeerd, ondanks mijn beschrijving van de pijnlijke menstruatiekrampen die ik had en de aanzienlijke problemen die mijn man en ik hadden om een kind te verwekken.
Ik onderging twee operaties, een laparoscopische operatie om een van mijn eileiders te ontstoppen en een hysteroscopie om een deel van mijn endometriose te verwijderen. Hierna hebben we nog 4 IUI-procedures geprobeerd. Geen van deze was succesvol en ik was inmiddels 38 jaar oud.
In dit stadium vertelde onze tweede vruchtbaarheidsspecialist ons dat we IVF moesten overwegen om ons gezin te stichten. Om heel eerlijk te zijn, was dit proces op dat moment gewoon gênant. Ik was overweldigd door hoe iets dat voor mijn familie en vrienden zo eenvoudig was, de meest ingewikkelde reis van mijn leven was geworden.
Veel vrienden en familie zeiden dat we hoop moesten houden en het moesten blijven proberen. Hoewel deze suggesties uit liefde kwamen, gaven ze me het gevoel dat ik gefaald had, dat ik een vrouw was die geen controle had over haar eigen lichaam.
In het midden van onze strijd om zwanger te worden, vochten mijn beide ouders met verschillende periodes van kanker - gelukkig zijn ze nu allebei in remissie. Als je ziet dat mensen van wie je houdt voor hun leven vechten, leef je ofwel in angst ofwel geloof je erin. Daarom besloten we dat het onze missie zou zijn om een IVF-procedure te ondergaan, ongeacht de kosten of de tijd die het zou kosten.
Ik heb een jaar lang onderzoek gedaan naar subsidies en financieringssteun voor IVF-behandelingen. Het was moeilijk om de intieme details van onze reis te delen in talloze subsidieaanvragen en ik was dankbaar dat Brandon deze reis samen met mij wilde maken. Helaas betekende mijn endometriose dat veel programma's ons niet zouden helpen.
Ik werkte ook aan het succesvol overtuigen van mijn werkgever, een grote universiteit, om vruchtbaarheidszorg aan te bieden als onderdeel van onze ziektekostenverzekering. Door mijn werkgever te overtuigen raakte ik ook betrokken bij anderen die een soortgelijke vruchtbaarheidsdekking wilden krijgen via de ziektekostenverzekering van hun werkgever. Samen hebben we onze gegevens gedeeld met RESOLVE (The US National Fertility Association) voor RESOLVE's Coverage at Work Program, zodat anderen van onze inspanningen kunnen profiteren en hun werkgevers kunnen vragen om vruchtbaarheidszorg te dekken.
Eindelijk, na heel veel subsidieaanvragen, kregen we wat hulp en door bijbaantjes en sparen hadden we genoeg financiële middelen om IVF te proberen. In juli 2016 waren we er klaar voor. Ik was 39.
We ondergingen een IVF-procedure met ICSI-bevruchting en we brachten 2 embryo's van dag 3 over. Geen van beide ontwikkelde zich tot een zwangerschap. Mijn specialist verzekerde me dat ze dacht dat een tweede poging gunstig zou zijn, dus we moesten de hoop niet verliezen.
We hadden het geluk dat we extra financiële steun kregen en in december 2016 hadden we een tweede IVF-procedure, dit keer met standaardbevruchting. Ik was 40. Deze cyclus voelde gewoon goed. Ik had mijn eicelpunctie de dag voor mijn moeders verjaardag en de terugplaatsing de dag na mijn vaders verjaardag. Mijn vruchtbaarheidsspecialist kon de terugplaatsing doen met mijn favoriete verpleegster en mijn zwangerschapsuitslag stond gepland voor de verjaardag van Brandon, twee weken later.
3 eitjes werden op de eerste dag bevrucht.
Ze waren allemaal in goede conditie op dag 3 toen we 3 embryo's hebben teruggeplaatst. Helaas kregen we op Brandons verjaardag een voicemailbericht dat we niet zwanger waren. Ik heb dagenlang gehuild. Ik had moeite met praten. Ik was mentaal en emotioneel uitgeput. Ik had het gevoel dat ik een mislukkeling was en dat ik nooit meer zou lachen of glimlachen.
Mijn vruchtbaarheidsspecialist belde me op en zei: "Je wordt moeder, maar we moeten andere opties onderzoeken." Ze had het over draagmoederschap.
Ze had het over adoptie. Ze had het over donoreicellen. Elke optie die ze noemde ging veel verder dan wat we ons konden veroorloven. Ik besloot om 3 andere IVF-beurzen opnieuw aan te vragen. Iedereen was een "Nee" vanwege mijn endometriose.
Vandaag leven we in geloof en niet in de hoop dat ons groeiende gezin voor de deur staat. We zijn optimistisch en dankbaar dat we kunnen samenwerken met de geweldige en toegewijde mensen van ORM en Fertility Road. Maar ik ben ook gefocust op wat ik kan doen om mezelf en mijn man de beste kans op succes te geven. Ik heb samengewerkt met een consulent om mijn lichaam in de best mogelijke positie te brengen. Ik geloof dat het plan werkt.
Ik ben van minstens 20 bloedproppen tijdens mijn cyclus als gevolg van mijn endometriose naar slechts twee of zo proppen per cyclus gegaan! Ik neem dagelijks supplementen, een onvruchtbaarheidssmoothie en kruiden om mijn gezondheid te ondersteunen en te verbeteren en om de uitdagingen van de diagnose endometriose aan te gaan. Ik heb veel schadelijke voedingsmiddelen uit mijn dieet verwijderd (cafeïne, alcohol, suiker, niet-biologische zuivel, frisdrank, vetarm dieetvoedsel, bewerkte voedingsmiddelen, transvetten of beschadigde vetten, GMO-voedsel) en ik sport 5 dagen per week 20 minuten. Ik wil een gezond lichaam voor een gezonde baby.
Ondanks onze lange reis tot nu toe, zijn we optimistisch dat met de hulp van donoreicellen de derde keer IVF het tovermiddel zal zijn. We kijken ernaar uit om het volgende hoofdstuk van onze vruchtbaarheidsreis met jullie te delen en willen dat iedereen die onze reis volgt, weet dat je niet alleen bent.
Dr Barbieri geeft commentaar op de reis van Heather en Brandon
Heather en Brandon zijn een prachtig stel dat een lange en moeilijke reis achter de rug heeft, maar dat tegelijkertijd veel heeft gedaan om andere mensen te helpen. Als hun arts voor deze vruchtbaarheidsreis deel ik het voorrecht dat iedereen bij ORM voelt om hen te kunnen helpen op hun weg naar het krijgen van ouders.
Hun vruchtbaarheidsstrijd heeft vele jaren geduurd en het is mogelijk dat de invloed van verschillende factoren in de loop van de tijd is verschoven. Omdat ze nu 41 zijn, biedt IVF met donoreicellen Heather en Brandon de beste kans op succes.
Ik denk dat Heather's endometriose zeker een rol heeft gespeeld in het beginstadium toen ze op natuurlijke wijze zwanger probeerden te worden en daarna met IUI. Het is belangrijk dat Heather zich inzet om haar endometriose te beheersen door een goede gezondheid.
Tegen de tijd dat ze hun eerste IVF-procedure ondergingen, was Heather al 39 jaar. Tegen die tijd had Heather te maken met twee natuurlijke processen die het vermogen van een oudere vrouw om zwanger te worden beïnvloeden: verminderde eierstokreserve en een hoger percentage abnormale embryovorming, naast een lager aantal eicellen door de impact van endometriose op haar eierstokken. Bij vrouwen in deze leeftijdsgroep zal minder dan een derde van de embryo's het juiste aantal chromosomen hebben en dus kunnen uitgroeien tot een zwangerschap en een gezonde baby.
Bovendien betekent het feit dat ze tijdens Heather's IVF-procedures dag-3 embryo's hebben teruggeplaatst, dat de kans op succes kleiner is. Bij ORM plaatsen we alleen dag-5 embryo's terug en bij bijna alle cycli, ook die van donoreicellen, worden de embryo's getest om te kijken welke niet chromosomaal normaal zijn. Deze twee factoren kunnen een grote invloed hebben op het succes.
Het hele team van ORM is vereerd om met Heather en Brandon samen te werken en we kijken ernaar uit om hen door de volgende fase van hun vruchtbaarheidsreis te begeleiden!
Meer informatie over de Vruchtbaarheidsreis van Heather en Brandon vind je hier.
