IVF woordenschat

Kunstmatige inseminatie is een techniek die wordt gebruikt in onvruchtbaarheid behandelen bij zowel vrouwen als mannen. Hierbij worden eventuele obstructies omzeild door het sperma rechtstreeks in de baarmoeder, baarmoederhals of eileiders van de vrouw in te brengen. Kunstmatige inseminatie maakt het mogelijk voor een vrouw die niet op natuurlijke wijze zwanger kon worden. De meest voorkomende vorm van kunstmatige inseminatie is Intra-uteriene inseminatie (IUI). Bij deze methode wordt het sperma in de baarmoeder geplaatst. Geavanceerdere technieken dan kunstmatige inseminatie kunnen hogere zwangerschapspercentages hebben, maar er zijn enkele voordelen. Ten eerste is het eenvoudig en goedkoop. Het heeft ook weinig bijwerkingen. Daarom is het een goede optie voor de eerste behandeling van onvruchtbaarheid.

Kunstmatige inseminatie wordt gebruikt voor de behandeling van veel verschillende soorten vruchtbaarheidsproblemen. Het wordt vaak aangeraden bij mannen waarvan het aantal zaadcellen laag is of waarvan het sperma zwakker is en niet in staat is om via de baarmoederhals naar de eileiders te zwemmen. Vrouwen wordt soms kunstmatige inseminatie aangeraden in geval van endometriose of andere aandoeningen in hun voortplantingsorganen. Het wordt ook aangeraden bij vrouwen met ongevoelig baarmoederhalsslijm. In dit geval kan het sperma de baarmoeder of de eileiders niet bereiken omdat het slijm dat de baarmoederhals omgeeft er vijandig tegenover staat. Bij kunstmatige inseminatie wordt het baarmoederhalsslijm volledig omzeild, waardoor het sperma in de eileiders terechtkomt. Vaak wordt deze procedure ook aangeraden bij vrouwen met niet vastgestelde onvruchtbaarheid. Als je besluit om kunstmatige inseminatie te laten doen, zal de arts controleren of je ovuleert met behulp van ovulatiesets, bloedtests of echografie, zodat je de behandeling kunt ondergaan.

Als je ovuleert, moet je partner een spermastaal geven. De partner zal waarschijnlijk gevraagd worden om 2 tot 5 dagen voor de procedure geen seks te hebben om het aantal zaadcellen te verhogen. Als de kliniek niet ver van je huis is, kan hij het spermamonster thuis verzamelen door te masturberen. Zo niet, dan kan je partner daarvoor een privékamer gebruiken en daarna moet het sperma binnen 1 uur na de zaadlozing naar het laboratorium.
Vervolgens wordt het sperma "gewassen", waardoor de kans op bevruchting toeneemt door chemische stoffen te verwijderen die een goede bevruchting zouden kunnen verstoren. Vervolgens wordt het meest actieve sperma gescheiden en verzameld. De laatste stap is het inbrengen van het sperma in de baarmoeder via de vagina en de baarmoederhals. Het is een eenvoudige, korte en vrij pijnloze procedure. Hierna moet je ongeveer 30 minuten blijven liggen en daarna kun je weer normaal functioneren. Soms worden vruchtbaarheidsmedicijnen gebruikt vóór de kunstmatige inseminatie om superovulatie te bereiken.

Factoren zoals oudere leeftijd, slechte ei- of zaadkwaliteit, ernstige gevallen van endometriose en beschadigde of verstopte eileiders kunnen een aanzienlijke invloed hebben op de slagingskans van kunstmatige inseminatie.

Assisted hatching is een techniek die gebruikt wordt in het IVF-laboratorium. Het wordt gebruikt om de innesteling van embryo's in de baarmoeder te verbeteren. Het wordt gedaan door een microscopisch kleine opening te maken zodat de embryonale cellen gemakkelijk kunnen uitkomen. Zonder het uitkomen van het embryo is er geen zwangerschap. Net voor de innesteling moet het embryo uit zijn buitenste omhulsel komen. Sommige omhulsels van embryo's zijn dikker dan andere, waardoor ze minder goed uit het ei kunnen komen en het veel moeilijker is om goed te implanteren. De redenen voor de dikkere omhulsels van de embryo's zijn onbekend, maar het kan iets te maken hebben met de leeftijd van de vrouw. De schaal laat slechts één zaadcel toe om de eicel te bevruchten. Als de eicel bevrucht is, begint de splitsing van het embryo in een tweecellig embryo, een viercellig embryo enzovoort. Op het moment dat de vroege splitsingsfase optreedt, kan het embryo geassisteerd worden uitgebroed.

Blastocyst transfer is een proces waarbij de embryo's worden gekweekt tot het blastocyststadium in de incubator van het laboratorium voordat ze in de baarmoeder worden geplaatst. Embryo's worden tot 6 dagen gekweekt en dan worden ze blastocysten en is het gemakkelijker om de embryo's van de beste kwaliteit te kiezen.
Als de beste embryo's zijn gekozen, worden ze geïmplanteerd in de baarmoeder van de vrouw, waar ze succesvol moeten hechten zodat de vrouw zwanger kan worden. Het is dus een proces dat erg lijkt op de standaard embryotransplantatie, maar het wordt geïmplanteerd nadat het 5 tot 6 dagen de tijd heeft gekregen om zich te ontwikkelen.

De blastocyste transfer wordt vaak aanbevolen bij de terugplaatsing van één embryo, omdat statistieken aantonen dat het in dergelijke gevallen de kans op zwangerschap vergroot. Het is een zeer effectieve techniek voor jongere vrouwen met een goede prognose voor een IVF-zwangerschap. Bovendien wordt het vaak aangeraden als een vrouw in het verleden een IVF-behandeling heeft gehad en ze eicellen van goede kwaliteit heeft geproduceerd, maar deze niet goed konden innestelen in de baarmoeder.
Net als bij embryotransplantatie bestaat er ook bij blastocysttransplantatie een risico op meerlingen en je kliniek zal je waarschijnlijk aanraden om een enkele blastocysttransplantatie te doen.

Eiceldonatie is het proces waarbij een vrouw eicellen doneert voor geassisteerde voortplanting of onderzoek op biomedisch gebied. Voor geassisteerde voortplanting worden eicellen meestal gebruikt voor in-vitrofertilisatie. De eicellen worden bevrucht in een laboratorium voor IVF. Soms worden eicellen ingevroren en opgeslagen voor gebruik in de toekomst.

Vaak zijn de eicellen van een vrouw bij IVF van slechte kwaliteit en is de kans op een succesvolle IVF een stuk kleiner. In zulke gevallen kan een vrouw gebruik maken van de diensten van een eiceldonor, meestal een jonge vrouw met gezonde eicellen van hoge kwaliteit. Met deze gedoneerde eicellen heeft de patiënt die een ouder wil worden meer kans op een succesvolle IVF-behandeling.

Het invriezen van eicellen, door wetenschappers ook wel cryopreservatie van eicellen genoemd, is een techniek waarmee vrouwen hun eicellen kunnen invriezen en opslaan totdat ze besluiten om ze te gebruiken voor voortplantingsdoeleinden. Dit proces geeft vrouwen de mogelijkheid om het tikken van de gezinsklok enige tijd te onderbreken en hen in staat te stellen andere behandelingen (bijv. kanker), opleidingen en carrières te volgen, zonder zich zorgen te maken dat ze in de toekomst geen kinderen kunnen krijgen.

Bij het invriezen van eicellen worden de eicellen uit de baarmoeder van een vrouw gehaald en vervolgens ingevroren en opgeslagen. In de toekomst, wanneer een vrouw besluit dat ze kinderen wil, kunnen de eicellen worden ontdooid, bevrucht en als embryo's in de baarmoeder worden geplaatst.

Het invriezen van eicellen is speciaal voor vrouwen die aan kanker lijden en nog geen chemotherapie of bestraling hebben ondergaan en de mogelijkheid willen behouden om in de toekomst kinderen te krijgen. Het is ook een optie voor mensen die vanwege religieuze of persoonlijke overtuigingen tegen het invriezen van embryo's zijn. Op deze manier kunnen ze alleen de hoeveelheid embryo's creëren die ze willen gebruiken en er geen verspillen. Het is ook een procedure voor vrouwen die andere doelen in hun leven willen nastreven, zoals een opleiding of carrière, en die het moederschap willen uitstellen om te voorkomen dat hun eicellen na verloop van tijd aan kwaliteit verliezen. Ook vrouwen met een geschiedenis van vroege menopauze in de familie kunnen gebruik maken van eicelvriezen om er zeker van te zijn dat hun eicellen veilig zijn.

Het proces van eicelpickup is vergelijkbaar met IVF in die zin dat er enkele weken hormooninjecties nodig zijn om de eierstokken te stimuleren. Wanneer de eicellen rijp zijn, worden ze uit het lichaam van de vrouw gehaald met behulp van een transvaginale eicelpunctie. De eicellen worden onmiddellijk na dit proces ingevroren.

Oöcyten worden ingevroren met behulp van vitrificatie - wat veilig is en een zeer goede overlevingskans na ontdooien garandeert - boven 97%.

Een procedure wordt meestal onder sedatie uitgevoerd, dus het is niet pijnlijk en de patiënt moet tijdens het hele proces "buiten bewustzijn" zijn. Er wordt een transvaginale echografie gemaakt om de follikels zichtbaar te maken. Een vrouw brengt een aspiratienaald via de vagina rechtstreeks in de follikel om de vloeistof die de eicel bevat uit de follikel te aspireren. De hele procedure duurt meestal ongeveer 10 minuten of iets langer. Na de procedure wordt de patiënte wakker en ongeveer een uur lang gecontroleerd, waarna ze naar huis mag. Na de procedure kunnen er een paar uur lang krampen optreden.

Een proces voor het verkrijgen van spermamonsters van geslachtsrijpe mannetjes. Eletroejaculatie is een proces dat wordt gebruikt voor de behandeling van ejaculatiestoornissen bij mannen, maar het wordt ook gebruikt als fok- en onderzoeksprogramma voor verschillende diersoorten. Het wordt meestal gedaan wanneer de patiënt onder algehele narcose is. Het proces omvat een elektrische sonde die in het rectum naast de prostaatklier wordt ingebracht en die ongeveer 12-24 volt wisselstroom levert bij een frequentie van 60 Hz met ongeveer 500 mA. Na ongeveer 2-3 minuten vindt ejaculatie plaats. Tijdens de procedure moet voorzichtigheid worden betracht om het kwetsbare weefsel niet te verbranden.

Embryobiopsie is het proces waarbij een paar cellen uit embryo's worden gehaald voor testdoeleinden. Het wordt meestal gedaan met een laser om er zeker van te zijn dat het veilig is voor embryo's. Meestal worden embryo's ingevroren omdat het testproces tijd kost. Meestal worden embryo's ingevroren omdat het testproces tijd kost. Meestal wordt de embryobiopsie voor PGT-A/PGS-tests gedaan op dag 5 embryo's in het blastocyststadium.

Het embryo wordt in een glasachtige toestand met grote hoeveelheden cryobeschermende middelen in vloeibare stikstof gesuspendeerd. Op deze manier wordt ijskristalvorming vermeden en worden de embryo's betrouwbaarder en veiliger gecryopreserveerd. Dankzij embryocryopreservatie kan het overschot aan embryo's van de IVF-cyclus worden ingevroren en opgeslagen voor gebruik in de toekomst. Vitrificatie kan worden toegepast op embryo's in verschillende ontwikkelingsstadia. De embryoloog kiest de meest geschikte embryo's om in te vriezen, die later in een speciaal kweekmedium - cryoprotectant - worden geplaatst. Dit houdt ze veilig tijdens het invriezen en bewaren. Met deze methode kunnen de embryo's vele jaren ingevroren blijven.

Het betekent eenvoudigweg het monitoren van de toestand van het embryo in alle verschillende ontwikkelingsstadia. In bijna alle stadia moet het embryo worden gevolgd, zodat kan worden vastgesteld of het zich op een gezonde manier ontwikkelt. Dankzij de embryomonitoring kan vroegtijdig worden opgemerkt of er iets niet volgens plan verloopt en kan de juiste actie worden ondernomen om deze ontwikkeling te veranderen. Het is ook erg belangrijk voor onderzoeksdoeleinden, zodat de ontwikkeling van het embryo onder betere omstandigheden kan plaatsvinden. Er zijn speciale soorten apparatuur beschikbaar, zoals de Embryoscoop, Time-Lapse en Gerri, waarmee embryologen embryo's op een eenvoudige en veilige manier kunnen monitoren.

Vrouwen produceren meestal één eicel in een follikel tijdens hun menstruatiecyclus. Elke menstruatiecyclus heeft gemiddeld ongeveer 10 follikels die met elkaar strijden om de heerschappij. Slechts één follikel met de eicel is in staat om verder te rijpen en de rest moet helaas stoppen met groeien en afsterven. Ovariële stimulatie helpt de follikels een soort samenwerking te ontwikkelen in plaats van te vechten om de dominantie. Om het kort te houden, betekent dit dat eierstokstimulatie de eicellen helpt die in een normale situatie zouden afsterven in de strijd om dominantie.

Om de productie van rijpe follikels (die eicellen bevatten) in de eierstok te stimuleren, moeten gedurende een bepaalde periode verschillende hormonale medicijnen en geneesmiddelen worden toegediend. De protocollen van de behandeling kunnen verschillen, afhankelijk van of er gebruik wordt gemaakt van intra-uteriene inseminatie of eicelpunctie.

De hormonale therapie die het vaakst gebruikt wordt tijdens eierstokstimulatie omvat de hormonen die van nature in het menselijk lichaam voorkomen. Ze worden meestal via injecties toegediend.

IVF - in-vitrofertilisatie is een procedure waarbij eicellen en sperma buiten de baarmoeder van de vrouw in een IVF-laboratorium worden gecombineerd - (dit is het belangrijkste verschil tussen IVF en kunstmatige inseminatie waarbij het sperma rechtstreeks naar de baarmoeder wordt overgebracht en de natuur de rest doet). Later, wanneer het embryo of de embryo's ontwikkeld zijn, worden ze overgebracht naar de baarmoeder. Het klinkt misschien eenvoudig, maar 30 jaar geleden was het echt een ingewikkelde en dure behandeling, tegenwoordig is het meer een standaardprocedure.

In-vitrobevruchting is het proces waarbij eicellen uit de eierstokken worden gehaald op een moment dat ze nog niet rijp zijn. Vervolgens worden ze in een laboratorium tot rijpe eicellen ontwikkeld voordat ze worden bevrucht. Het verschil tussen IVM en IVF is dat bij de eerste de eicellen onrijp zijn op het moment van verzamelen. Dit betekent dat de behandelde vrouw niet zoveel medicatie nodig heeft voor de eicelverzameling. Men kan je aanraden om IVM te doen als je gevoelig bent voor ovarieel hyperstimulatiesyndroom.

De IVM-procedure bestaat uit drie stappen:
1. Eieren worden verzameld wanneer ze nog onrijp zijn in een eerder stadium - op deze manier is er minder medicatie nodig.
2. In het laboratorium worden de eieren in een schaal in een broedstoof gelegd waar ze 1 tot 2 dagen blijven tot ze volgroeid zijn.
3. Ten slotte worden de eicellen bevrucht als ze uiteindelijk rijp zijn met behulp van het sperma van je partner of de donor. Vervolgens worden de embryo's gekweekt en in de baarmoeder geplaatst.

Intracytoplasmatische sperma-injectie (ICSI) is een methode die wordt gebruikt bij IVF waarbij één zaadcel wordt geselecteerd die vervolgens rechtstreeks in de eicel - eicel - wordt geïnjecteerd. Daarom is het een geweldige behandeling in gevallen van mannelijke onvruchtbaarheid wanneer een man een zeer laag aantal zaadcellen heeft. Maar het kan ook worden gebruikt bij andere problemen met sperma, zoals een slechte morfologie of als het sperma heel langzaam beweegt. Verder is het een optie voor mannen die een vasectomie hebben ondergaan of een extreem laag aantal zaadcellen hebben, dan kan het sperma operatief rechtstreeks uit de testikels worden verzameld. Het kan ook worden aanbevolen als in eerdere IVF's bevruchting mislukte.

Dit is een relatief nieuwe manier om de vruchtbaarheid van vrouwen te behouden. Invriezen van eierstokweefsel is een techniek die oorspronkelijk werd ontwikkeld om de vruchtbaarheid te behouden van jongere vrouwen die worstelden met kanker door chemotherapie en bestraling. Kankerbehandelingen vernietigen vaak de eierstokken en daarmee het vermogen van de vrouw om kinderen te baren. Patiënten in deze situatie kunnen hun eierstokken laten verwijderen en hun weefsel wordt met behulp van microchirurgie ontleed. Het weefsel wordt vervolgens ingevroren en later chirurgisch terug getransplanteerd bij de vrouw nadat ze de kanker heeft overwonnen.

Fysiologische Intra-cytoplasmatische Sperma Injectie (PICSI) is een aanvullende techniek die kan worden uitgevoerd met intra-cytoplasmatische Sperma Injectie (ICSI) procedure. PICSI wordt gebruikt om de embryoloog te helpen bij het selecteren van het juiste sperma. Het is een proces waarbij één zaadcel rechtstreeks in de rijpe eicel wordt geïnjecteerd. PICSI wordt gebruikt voor de behandeling van patiënten met ernstige gevallen van mannelijke onvruchtbaarheid.

De PICSI-procedure bootst de natuurlijke binding van het rijpe sperma met het oöcytencomplex na. Op deze manier is het sperma dat in het proces is geselecteerd hetzelfde sperma dat in het natuurlijke voortplantingsproces zou zijn geslaagd.

Pre-implantatie genetische diagnose (PGD) is een proces dat mensen met erfelijke ziekten in hun familie een optie geeft om te voorkomen dat ze de ziekte doorgeven aan hun kinderen. Het is een procedure waarbij de embryo's die in het IVF-laboratorium worden gecreëerd, worden gescreend.

Het is een zeer nuttig hulpmiddel bij IVF-behandelingen dat zeer nuttig is als eerdere zwangerschappen eindigden door een genetische aandoening of als de patiënt al een kind met een genetische ziekte heeft gebaard.

Ouders die drager zijn van erfelijke genetische aandoeningen kunnen de embryo's testen met PGD en zo het risico op het doorgeven van deze aandoeningen aan het kind verkleinen.

Pre-implantatie genetische screening (PGS) is het proces waarbij embryo's worden gecontroleerd op chromosomale afwijkingen. Deze afwijkingen zijn vaak een factor die ervoor zorgt dat het embryo niet implanteert en een miskraam veroorzaakt. Ze zijn ook de oorzaak van het syndroom van Down. PGS kan je worden aangeraden als je ouder bent dan 35 jaar en er een risico is op een baby met chromosoomafwijkingen en als je in het verleden miskramen hebt gehad. Je moet PGS overwegen als je familie een geschiedenis van chromosomale problemen heeft.

Hij kan het sperma met een naald rechtstreeks uit de zaadbal opzuigen of uit de structuur naast de zaadbal die ook sperma bevat (zaadleiders). De man wordt verdoofd en het gebied van de procedure wordt verdoofd met plaatselijke verdoving. Vervolgens wordt een kleine naald in de zaadbal ingebracht en wordt het sperma opgezogen. Het klinkt misschien pijnlijk, maar deze procedure veroorzaakt geen harde pijn. Het hele proces duurt ongeveer 30 minuten.

Er zijn verschillende technieken om sperma op te zuigen en te extraheren:
PESA: Percutane Epididymale Sperma Aspiratie
TESA: Testiculaire Sperma Aspiratie
TESE: Testiculaire sperma-extractie

Zowel PESA als TESA kunnen gewoon in de praktijk van de kliniek worden uitgevoerd. Bij TESE moet er echter een kleine incisie worden gemaakt en wordt er een stukje weefsel van de binnenkant van de zaadbal weggesneden.

Het is eenvoudigweg een proces om zaadcellen te bewaren. Sperma kan met succes worden gebruikt na cryopreservatie. De langst geregistreerde periode waarin sperma succesvol werd bewaard, was 21 jaar. Ingevroren sperma kan worden gebruikt voor kunstmatige inseminatie en andere vruchtbaarheidsbehandelingen of het kan ook worden gedoneerd.

Het proces van draagmoederschap is een overeenkomst tussen een koppel of een alleenstaande en het draagmoeder die ermee instemt de zwangerschap te dragen voor de beoogde ouders of ouder. Vaak kan een vrouw door medische complicaties het kind niet in haar eigen lichaam dragen en gebruikt ze een draagmoeder. Ook mannelijke homoseksuele koppels maken soms gebruik van de diensten van een draagmoeder om een kind te krijgen.
Er zijn twee soorten draagmoederschap:
Draagmoederschap:
Hier is de zwangerschap het resultaat van de overdracht van het embryo dat eerder werd gecreëerd in een IVF-proces. Als gevolg daarvan is de draagmoeder niet genetisch verwant aan het kind.
Traditioneel draagmoederschap:
Hier is de zwangerschap van de draagmoeder natuurlijk of kunstmatig en is het kind genetisch verwant aan de draagmoeder.

Het is een chirurgische ingreep die wordt uitgevoerd om het voortplantingskanaal weer te verbinden nadat het tijdens een vasectomie is verbroken. Er zijn twee manieren om een vasectomie om te keren:

Vasovasostomie - verbinding van zaadleider naar zaadleider
Vasoepididymostomie - verbinding tussen bijbal en zaadleider

Vasectomie staat bekend als permanente anticonceptie, maar met moderne microchirurgie kan een vasectomie worden teruggedraaid waardoor de voortplantingsmogelijkheden van de man worden hersteld.

Vasectomie is een procedure die heel vaak wordt gebruikt door vaders van grotere gezinnen die niet nog een kind willen riskeren. Soms willen de mannen een nieuw gezin en doen ze de vasectomieomkering.