Droga płodności: Carmen, dziękuję bardzo za podzielenie się swoją wiedzą na ten temat. Co zasugerowałbyś jako punkt wyjścia dla rodziców dziecka poczętego dzięki dawcy? Jak mogą najlepiej zacząć przygotowywać się do dzielenia się prawdą z dzieckiem?
Carmen: Często wiąże się to z długą serią nieudanych ciąż, in vitro, negatywnymi wynikami beta, stratą, frustracją, emocjami, zastanawianiem się, dlaczego mnie to spotyka, zanim faktycznie zostanę rodzicem dziecka poczętego przez dawcę. Droga do rodzicielstwa wiąże się z wieloma wyzwaniami. Dla wielu oznacza to niemożność zajścia w ciążę w sposób naturalny, a następnie być może poddanie się leczeniu zapłodnieniem in vitro, a następnie konieczność rozważenia oddania komórek jajowych i/lub nasienia. Droga do tego, by w końcu zostać rodzicami pięknego dziecka, może być trudna. Wreszcie masz dziecko w ramionach. Jest tak dużo miłości, że aż zapiera dech w piersiach. Jest taki piękny romans. Sama myśl o podzieleniu się prawdą powoduje strach przed złamaniem zaklęcia i połączeniem się z całym bólem poprzedzającym błogość.
Jako punkt wyjścia sugerowałabym pracę nad indywidualnymi obawami rodziców. Opłakując podróż przed zostaniem rodzicem, porzucając przeszłość. Uznanie tego, przez co przeszli, i poświęcenie czasu na uhonorowanie tego i zaakceptowanie tego. Pozbycie się żalu związanego z niemożnością zajścia w ciążę przy użyciu własnego jaja i/lub nasienia. Rodzice często czują się niepewnie, dzieląc się prawdą i zrywając ten romans. Podróż przed urodzeniem dziecka była usłana wieloma rozczarowaniami i naturalne jest, że powinny próbować się chronić, obawiając się w ten sposób ryzyka podjęcia złej decyzji. Jednak praca nad swoimi lękami i werbalizacja myśli pomaga im poczuć dumę z tego, jak powstała ich rodzina, i dodaje im odwagi, by podzielić się prawdą z dzieckiem.
Droga płodności: Czy z Twojego doświadczenia jako trenera ds. płodności wynika, że rodzice dzieci poczętych dzięki dawcom zwykle żywią strach przed opinią innych dorosłych? Co mogą zrobić, aby złagodzić swój strach przed opiniami innych?
Carmen: W dzisiejszym społeczeństwie brakuje wystarczającej wiedzy i informacji na temat dzieci poczętych dzięki dawcom. Rodzice dziecka poczętego dzięki dawcy są w innej sytuacji niż większość rodzin i dlatego należy ich poinformować, w jaki sposób należy dzielić się faktami.
Gromadzenie wiedzy, rozmowy z innymi rodzicami, którzy przechodzą podobny proces, kontaktowanie się z nimi i dzielenie się swoimi doświadczeniami, zapewnią Ci potrzebne wsparcie. Zdasz sobie sprawę, że mają takie same wątpliwości jak Ty, a to pomoże złagodzić Twoje obawy. Jako ludzie lubimy być akceptowani i boimy się odrzucenia. Nie chcemy, żeby nasze dzieci były postrzegane jako inne. Często jednak pozwalamy, aby opinie innych wpływały na nas w innych obszarach naszego życia. Czasami strach przed opinią innych wyzwala w nas strach przed dzieleniem się z dzieckiem i byciem postrzeganym jako inny. Strach przed tym, że dziadkowie będą zachowywać się inaczej w stosunku do dzieci poczętych dzięki dawcom. Strach przed dziećmi i nauczycielami w szkole, którzy inaczej traktują nasze dzieci. Ale dopóki będziesz pewny siebie i nauczysz dziecko dumy, będzie ono miało narzędzia potrzebne do zmierzenia się z opiniami innych.
Jeśli spojrzymy wstecz na 30 lat, adopcja była uważana za tabu. Często o adopcji wiedziały całe rodziny, z wyjątkiem adoptowanego dziecka. Dziś jest zupełnie inaczej i dużo bardziej otwarcie. 30 lat temu mieszkanie z partnerem przed ślubem było źle widziane, teraz zdecydowanie zaleca się sprawdzenie, czy wszystko się ułoży. Społeczeństwo potrzebuje więc czasu na przyswojenie nowych koncepcji.
Biorąc pod uwagę, że otwarcie się społeczeństwa na nowe formy rodziny wymaga czasu, napisałem opowiadanie dla dzieci zatytułowane „Przepisy na to, jak powstają dzieci”. Pomyślałam, że informując dzieci, można skrócić czas, jaki społeczeństwo potrzebuje na zaakceptowanie nowoczesnych rodzin i poczucie się w nich komfortowo.
Jesteście więc częścią tej zmiany mającej na celu otwarcie społeczeństwa na te nowoczesne rodziny. To prostota i szczerość, które znajdziesz pocieszające. Wzmocnienie siebie wiedzą. Pamiętajcie, że dzięki darowiznie macie swoją rodzinę. To jest bezcenne. Zacznij pracować nad sobą i nabierz właściwego sposobu myślenia, rozwiązując swoje obawy przed opiniami innych ludzi.
Droga płodności: Dlaczego tak ważne jest, aby rodzice dzieci poczętych dzięki dawcom dzielili się prawdą o swoim pochodzeniu?
Carmen: Im więcej lat mijają, tym trudniej rodzicowi znaleźć odpowiedni moment, aby podzielić się prawdą. Jednak w głębi duszy unika się tego momentu ze strachu, że nie będzie wiadomo, jak sobie z nim poradzić. Czasami myśli się, że nie dzieląc się prawdą, chronimy nasze dziecko, bo zakładamy, że ta informacja go skrzywdzi, ale prawda może wyjść na wierzch, kiedy najmniej się tego spodziewamy.
Dzielenie się prawdą ma zalety. Na przykład, co się stanie, jeśli cierpisz na chorobę genetyczną? Twoje dziecko może obawiać się wystąpienia tego samego stanu, jeśli nie jest to biologicznie możliwe. Co się stanie, jeśli Twoja córka będzie miała takie same problemy z zajściem w ciążę jak Ty? Czy nie byłoby wspaniale wspierać ją, wiedząc, że jesteś w tej samej sytuacji i możesz rzucić światło na ten temat? Wierzę, że prawda jest ważną wartością rodzinną. Stworzenie przestrzeni, w której każdy może swobodnie rozmawiać i czuć wsparcie, jest niezbędne w każdej rodzinie przez cały czas.
Droga płodności: Kiedy jest idealny wiek, w którym rodzice powinni rozpocząć rozmowę z dzieckiem poczętym dzięki dawcy?
Carmen: Od 2005 roku obserwuję Susan Golombov, pionierkę badającą współczesne rodziny stworzone dzięki technologiom wspomaganego rozrodu. Badała psychologiczne skutki dorastania takich dzieci i wpływy rodziców. Bardzo podziwiam dorobek jej życia. W jej książce Modern Families można zapoznać się z całością jej badań i wyników. Zaleca, aby najlepszy wiek na ujawnienie prawdy to okres przed pójściem do szkoły. Uważam, że jest to książka, którą powinni przeczytać wszyscy rodzice dzieci poczętych dzięki dawcom oraz wszystkie współczesne rodziny, aby zrozumieć zalety i wady dzielenia się prawdą w różnym wieku.
Do 2005 roku spędziłam wiele lat pomagając rodzicom adopcyjnym opowiadać dzieciom, jak powstała ich rodzina, i zostałam zaproszona do udziału w konferencji w Indiach na temat dzielenia się informacjami z dziećmi poczętymi dzięki dawcom. W tamtym czasie nie było zbyt wielu informacji, więc zacząłem szukać informacji i w oparciu o informacje Susan Golombov napisałem pierwszą historię dla dzieci na temat dzielenia się dawstwem komórek jajowych, A Tiny Ity Bitsy Gift of Life, historię dawczyń komórek jajowych.
Uważam, że najlepszym momentem na rozpoczęcie dzielenia się jest okres niemowlęcy. Po pierwsze, musisz popracować nad sobą, aby czuć się komfortowo z myślą o dzieleniu się faktami. Niemowlęta wchłaniają wszystko, programowanie rozpoczynają na poziomie podświadomości. Nawet tak daleko, jak w łonie matki. Poziomy ich mózgu mieszczą się w zakresie Gamma i Theta i są otwarte na wszystkie nasze przekonania. Można by pomyśleć, że nie rozumieją, ale tak jest. Dorastają z tą myślą, a potem mają wrażenie, że zawsze o tym wiedzieli, a dzielenie się informacjami stopniowo, w miarę dorastania, staje się łatwiejsze. Rozmawiaj otwarcie na ten temat w domu.
Droga płodności: Jak rodzice powinni postępować, mówiąc dziecku, że zostało poczęte dzięki pomocy dawcy?
Carmen: Po pierwsze, jak zawsze powtarzam, muszą popracować nad sobą i poczuć dumę z tego, jak powstała ich rodzina. Następnie mogą zacząć czytać im historię dawczyni komórek jajowych, gdy są niemowlętami. Człowiek zapoznaje się z książką. Ważne jest, aby książka była pod ręką i dostępna, aby często ją czytać.
Istnieje wiele historii na temat poczęcia dawcy, które można często czytać. Bardzo prawdopodobne, że szczególnie jedna historia sprawi, że poczujesz się bardziej komfortowo. Czytając im, Twoje dzieci w miarę dorastania będą świadome poczęcia dawcy na swoim poziomie zrozumienia. Możesz zacząć od powiedzenia: „Tak powstała nasza rodzina”. „Jestem bardzo dumny z tego, jak powstała nasza rodzina”.
Kiedy historie są spersonalizowane, bohaterowie noszą Twoje imiona, więc opowiadasz, jak powstała Twoja własna rodzina, a kiedy dzieci są na tyle duże, że rozumieją ten proces, będą już zaznajomione z książką i mają ją od wielu lat .
Kiedy będziesz czytać książkę z uśmiechem, Twoje dziecko natychmiast zauważy, że ta książka wywołała uśmiech na twarzy moich rodziców. Czytając, pomóż im wyobrazić sobie rysunki. Spraw, aby było to zabawne zajęcie.
Stopniowo, w miarę jak Twoje dziecko dorasta, dzielenie się nim staje się łatwiejsze. Zawsze słuchaj swojego serca, a będziesz wiedział, kiedy nadszedł czas, aby podzielić się czymś więcej. Zawsze jednak pamiętaj o chęci dzielenia się.
Droga płodności: Co zainspirowało Cię do napisania szeregu książek na temat poczęcia New Age i niepłodności?
Carmen: Gorąco wierzę w opowiadanie historii. Wykorzystałam bajkę dla dzieci, żeby powiedzieć córce, że została adoptowana. To było 22 lata temu i było wiele książek na temat adopcji, dzięki którym dzielenie się informacjami było tak łatwe.
Zacząłem jej czytać jako dziecko, a kiedy skończyłem, płakałem, myśląc, jak ta informacja może ją zranić, kiedy będzie w stanie w pełni zrozumieć. Jednak tak naprawdę zajmowałam się sobą i budowaniem pewności siebie na potrzeby dzielenia się w przyszłości. Kiedy dorastała i rozumiała więcej, wydawało się, że łatwiej będzie się nią dzielić. Książki o adopcji były wszędzie, w torbie na pieluchy, w pokoju zabaw, a ona szczególnie polubiła jedną książkę. Książka stała się wyjątkowa i uśmiechaliśmy się podczas jej czytania, ona znała ją na pamięć. Wierzę, że każde dziecko ma prawo zrozumieć, jak powstała jego rodzina. Opowiadanie historii jest niezwykle prostym w użyciu narzędziem. To skłoniło mnie do napisania historii dla rodzin poczętych w drodze dawstwa komórek jajowych, dawstwa nasienia, dwóch ojców, adopcji, samotnej matki z wyboru i nadal piszę historie dla wszystkich różnych rodzin współczesnego społeczeństwa.
Ciągle otrzymuję listy od rodzin, w których piszą, że moje historie pomogły, co motywuje mnie do dalszego pisania.
Droga płodności: W jaki sposób rodzice mogą kontynuować otwartą rozmowę ze swoim dzieckiem? Jak mogą stworzyć bezpieczną przestrzeń, aby dziecko wiedziało, że w przyszłości może zadawać więcej pytań?
Carmen: To bezpieczne miejsce powstanie zgodnie z tym, jak na co dzień budujemy otwartość na nasze dzieci. Odbywa się to poprzez tworzenie atmosfery zaufania w domu. Dynamika rodzinna, w której wszyscy czują się komfortowo, dzieląc się codziennymi sytuacjami. Jeśli pojawią się większe problemy, rozwiązuje się je w sposób pełen miłości i otwartości. Utrzymanie otwartości w domu pomaga Twojemu dziecku dzielić się swoim sposobem przetwarzania doświadczeń i normalizować fakt, że zostało poczęte dzięki dawcy. Mów ich językiem zrozumienia i dostosowuj się do ich poziomu zrozumienia, gdy dorosną. Jak wspomniałam wcześniej, zaufaj procesowi i słuchaj swojego serca.
Droga płodności: W jaki sposób rodzice dziecka poczętego dzięki dawcy mogą się najlepiej przygotować, jeśli ich dziecko będzie chciało w przyszłości uzyskać dostęp do informacji o dawcy? Jak mogą wspierać ciekawość dziecka?
Carmen: To dość delikatny temat i jedna z głównych obaw w dzieleniu się prawdą. Co się stanie, jeśli dziecko poczęte przez dawcę będzie chciało uzyskać informacje o dawcy? Zauważ, że jest to dawca, a nie biologiczny rodzic. Jesteś rodzicem. Ale ten strach jest bardzo powszechny. Rozmowa z innymi, czytanie statystyk i zdobywanie informacji dadzą Ci spokój ducha na ten temat. Pamiętaj, że to, co czujesz w tej kwestii, zostanie przekazane Twojemu dziecku. Niektóre dzieci są ciekawskie, inne nie. Niektórzy bardzo się niepokoją, ale ważne jest, aby nadal mówić prawdę i upewniać się, że czują, że cię wspierają. W niektórych krajach osoby w wieku 18 lat mogą legalnie uzyskać informacje ze swoich akt. W innych krajach są one anonimowe, więc dostęp do tych informacji różni się w zależności od kraju.
Jako rodzice często obawiają się, że chcą wiedzieć, kim są dawcy. Myślę jednak, że to bardziej ciekawostka. Jesteś ich rodzicem i powinieneś czuć się pewnie i je wspierać. Zrozum, że każde dziecko jest inne. Dzieci przechodzą przez fazę tożsamości, chcą się dopasować, a czasami chcą uzyskać dostęp do informacji o dawcy. W miarę jak dziecko dorasta, relacja między Tobą a dzieckiem również będzie się rozwijać i będziesz wiedzieć, co robić. Zawsze słuchaj swojego serca, a będziesz wiedział, jak je wspierać.
