W sierpniu 2017 otrzymaliśmy e-mail od Pameli z pytaniem, czy możemy udostępnić jej i jej mężowi Ianowi GoFundme strona. Jak możesz sobie wyobrazić, otrzymujemy sporo takich próśb i zawsze staramy się je udostępniać.
Po udostępnieniu postu na Fertility Road nie otrzymaliśmy żadnej wiadomości od Pameli i Iana poza podziękowaniem za udostępnienie ich strony zbiórki.
Około rok później Pamela skontaktowała się z nami. Nie tylko udało im się zebrać wystarczającą ilość pieniędzy, ale mieli też małego chłopca o imieniu Patrick!
Udostępniliśmy tylko ich stronę ze zbiórką pieniędzy, ale w przypadku Pameli i Iana pomogliśmy im spełnić marzenie o zostaniu rodzicami.
Pamela chciała dać coś od siebie i przez ostatnie kilka miesięcy poświęcała na to swój czas Fundacja Płodność którą założyciele Fertility Road zapewniają stypendia IVF.
Trzy miesiące temu Pamela i Ian dali nam znać, że przygotowują się do posiadania rodzeństwa i czy będziemy śledzić ich historię?
Aktualizacja Pameli
Nazywam się Pamela, mam 39 lat i mieszkam z moim mężem Ianem, który ma 42 lata, i naszym rocznym synem Patrickiem.
Za chwilę wyruszymy w kolejną epicką podróż, aby po raz drugi zostać rodzicami. Po raz pierwszy otrzymaliśmy pomoc od naszych przyjaciół i rodziny za pośrednictwem strony „Go fund me”, ponieważ wyczerpaliśmy nasze finanse na prywatne leczenie. Staraliśmy się o dziecko przez 18 lat, przepełnieni bólem serca i poronieniami.
W zeszłym roku udało nam się pojechać do Pragi i udać się do kliniki Praga Medica na transfer zamrożonych zarodków dawcy, co, jak nam powiedziano, może dać nam dużą szansę, ponieważ mam zespół antyfosfolipidowy, czyli stan, w którym organizm odrzuca własne komórki. Uzbrojeni więc w zastrzyki rozrzedzające krew i aspirynę dla dzieci, zaryzykowaliśmy, myśląc, że będzie to nasza ostatnia szansa, która okazała się naszą cudowną szansą.
10 listopada 2018 roku urodził się nasz syn Patrick. Dzień, który zawsze będziemy pamiętać, ponieważ był niesamowicie ekscytujący i straszny jednocześnie. Mamy już dziecko, ale rodzicielstwo i wyzwania, jakie ze sobą niesie, są dla nas nowością. Czuliśmy się jak zombie przez pierwsze 3 miesiące, kiedy zdaliśmy sobie sprawę, że nie będziemy już w stanie przespać całej nocy, ha ha! Każdy najmniejszy kamień milowy, który spotyka Patrick, każdy uśmiech i chichot sprawiają, że to wszystko jest tego warte.
Kiedy urodził się Patrick, zdaliśmy sobie sprawę, że chcemy spróbować jeszcze raz, ale musieliśmy od razu zacząć oszczędzać. Jesteśmy już trochę starsi, moją ostatnią ciążę uznano za starszą, zagrożoną, więc wiedzieliśmy, że musimy spróbować jeszcze raz przed moimi 40. urodzinami.
Ponieważ mamy zamiar wyruszyć w kolejną epicką podróż i z całego serca mieć nadzieję, że uda nam się począć brata lub siostrę dla Patricka
Trzymam mocno kciuki na całej linii.
Pamela XX
