Welke donorrassen zijn er beschikbaar in Spanje?
Het zoeken naar eiceldonoren op basis van hun etniciteit is altijd een van de eerste stappen waarmee elke vruchtbaarheidskliniek te maken krijgt, samen met medische vereisten, compatibele bloedgroep en genetische compatibiliteit.
Het is belangrijk om de beschikbaarheid van rassen/etniciteiten te begrijpen vanuit het oogpunt van relatieve classificaties. Elk land, en elke kliniek binnen een land, classificeert donoren anders op basis van hun etniciteit/ras. We kunnen het bijvoorbeeld hebben over een heel basale classificatie: Kaukasische, Aziatische en Afrikaanse donoren. Een andere, uitgebreidere classificatie zou zijn: Scandinavisch, Mediterraan, Afrikaans, Indiaas, Aziatisch, Mulatto. We zouden dus een hele reeks classificaties kunnen maken die afhankelijk zijn van verschillende herkenbare fysieke kenmerken van de persoon, zoals huidskleur, oogkleur of gezichtsstructuur.
In SpanjeAlle etnische groepen zijn beschikbaar, hoewel Kaukasische donoren het meest prominent zijn omdat Kaukasisch de belangrijkste etnische groep in Spanje is. Echter, zeggen "Kaukasisch" is een zeer brede classificatie, omdat een Kaukasische donor een mediterraan profiel of een meer Scandinavisch profiel kan hebben. Het is op dit punt dat veel Spaanse klinieken zichzelf in de voorhoede van de technologie hebben geplaatst met de Fenomatch tool, die hen in staat stelt om het etnische profiel van elke donor te verfijnen met objectieve criteria op basis van kunstmatige intelligentie algoritmen. Het is een doorbraak die hen in staat heeft gesteld om een selectie te maken die veel meer in overeenstemming is met het profiel van de patiënt. In Spanje bestaat er al een uitdrukking voor "Fenomatch a patient" bij het zoeken naar een donor.
Helaas zijn Aziatische donorprofielen niet algemeen beschikbaar, noch in Spanje, noch in Europa. Socioculturele kenmerken en het percentage van de Aziatische bevolking maken het veel moeilijker om Aziatisch-Japanse of Aziatisch-Chinese donoren te vinden in Europa in het algemeen.
Zijn er bepaalde Spaanse regio's waar sommige eiceldonorrassen meer beschikbaar zijn dan in andere regio's?
In Spanje vertonen de kenmerken van de donoren een patroon dat sterk lijkt op Europees, meestal Kaukasisch, maar met een ander overwicht qua oogkleur, huidskleur of haarkleur dan een Noordse donor kan hebben.
Er zijn regio's zoals Madrid, Barcelona, Valencia of Alicante waar de vraag naar internationale geassisteerde voortplantingsbehandelingen met eiceldonatie sterk is toegenomen en waar het een grote uitdaging is om verschillende Aziatische, zwarte of Indiaanse donoren te vinden. Deze situatie, samen met de werving van Kaukasische donoren met verschillende eigenschappen en bloedgroepen, heeft klinieken gedwongen om specifieke wervings- en informatieprogramma's voor potentiële donoren op te zetten, altijd zonder te focussen op financiële compensatie en op te roepen tot solidariteit tussen vrouwen.
Binnen deze specificiteit is de aanbeveling om te zoeken naar klinieken die een goed donorwervingsprogramma hebben, een goede gamete database of bank, en geavanceerde selectiehulpmiddelen voor de classificatie en organisatie van donoren. In die zin kunnen klinieken met Fenomatch deze informatie veilig delen om niet alleen over betere technologie te beschikken, maar ook om toegang te hebben tot meer donoren en daardoor een betere selectie te kunnen maken.
Waar komen de eiceldonoren vandaan?
We moeten er rekening mee houden dat Spanje een land is met een lange donatietraditie, met percentages bloed- en orgaandonaties die ver boven het gemiddelde van de Europese landen liggen. Deze trend geldt ook voor eiceldonatie, ondanks de geringe financiële vergoeding: ongeveer 60% van de vrouwen die eicellen doneren, geeft aan dat hun belangrijkste motivatie het helpen van andere vrouwen is.
Meer dan 70% van de Spaanse donoren heeft gestudeerd of studeert aan de universiteit en is tussen de 22 en 27 jaar oud.
Het meest voorkomende profiel van de Spaanse eiceldonor is een universitair opgeleide vrouw tussen de 22 en 25 jaar oud. Het profiel kan echter aanzienlijk variëren tussen verschillende steden en centra die verschillende strategieën hebben wat betreft hun donorwervingsprogramma's.
In SpanjeVanwege de anonimiteit van de donoren en omdat het medische team van de patiënt de donor moet kiezen met behoud van hun anonimiteit, is het niet mogelijk dat een vriend of zus de specifieke donor voor de patiënt is.
Wat betreft de herkomst van de donoren: 84% van de donoren heeft de Spaanse nationaliteit en woont in Spanje.
Hoe worden donoren in Spanje volgens de wet gekwalificeerd? Wat is het kwalificatieproces en welke tests zijn erbij betrokken?
Wet 14/2006 van 26 mei over geassisteerde voortplantingstechnieken bepaalt dat de donatie anoniem, vrijwillig, geïnformeerd en onbetaald moet zijn. De donatie van geslachtscellen in Spanje houdt in dat de vertrouwelijkheid van alle gegevens met betrekking tot de gezondheid van de donor die aan bevoegd personeel worden verstrekt, moet worden gegarandeerd, evenals de resultaten en de traceerbaarheid van hun donaties.
De donor ontvangt, ondanks het feit dat hij niet betaald wordt, een vergoeding voor lichamelijke ongemakken, reis- en arbeidskosten die het donatieproces met zich meebrengt, op voorwaarde dat het bedrag geen economische stimulans inhoudt. De gemiddelde compensatie voor donoren is €1.100.
Anonimiteit in Spanje houdt in dat de ontvanger en de donor elkaar niet kunnen kennen, nu niet en in de toekomst niet. De donorselectie in Spanje wordt volgens de wet uitsluitend door het medische team van de ontvangende patiënt uitgevoerd; de ontvangende patiënt kan geen foto's of identificerende gegevens van de donor zien. De Spaanse wet bepaalt dat het medische team verplicht is om binnen de beschikbare donoren de donor te vinden met het fenotype dat het dichtst bij de patiënt ligt. Natuurlijk kunnen kinderen die door eiceldonatie zijn geboren informatie van de donor opvragen zolang het niet waarschijnlijk is dat de identiteit van de donor bekend wordt. Bovendien zijn er uitzonderingen voorzien in de regelgeving op grond waarvan het mogelijk zou zijn om informatie over de donor bekend te maken als deze informatie relevant is voor de gezondheid van het (de) pasgeboren kind(eren).
Tijdens het eiceldonatieproces worden duidelijke en uitgebreide controles uitgevoerd, waaronder een evaluatie van de algemene gezondheidstoestand van de donor, een gynaecologisch onderzoek en een psychologische evaluatie die de emotionele gezondheid van de donor moet garanderen. Zodra de geschiktheid van de donor is goedgekeurd, worden serologische tests (hepatitis, syfilis, HIV, rodehond...), een karyotype om chromosoomafwijkingen uit te sluiten en een dragerschapstest uitgevoerd. De dragerschapstest is een proces dat wordt uitgevoerd door alle vruchtbaarheidsklinieken in Spanje met als doel de patiënt en de donor op elkaar af te stemmen om de kans op het oplopen van genetisch erfelijke ziekten te verkleinen. Momenteel omvatten de uitgevoerde dragerschapstests de 7 genen die worden aanbevolen door de Spaanse medische verenigingen, die het meest basaal zijn om donoren af te wijzen, tot de analyse van het volledige exoom.
De Spaanse wet verplicht klinieken om veel genetisch onderzoek uit te voeren op de donoren om er zeker van te zijn dat ze geen drager zijn van ziektes die kunnen worden doorgegeven aan het kind of die een gevaar kunnen vormen voor een patiënt die immunologische problemen heeft. Het proces is sterk gereguleerd om de veiligheid van alle betrokken partijen te garanderen.
Dr. Natalia Szlarb, gynaecoloog en vruchtbaarheidsspecialist, UR Vistahermosa legt uit
Bovendien moeten eiceldonoren tussen de 18 en 35 jaar oud zijn, hoewel het meest voorkomende profiel dat van een vrouw tussen de 22 en 27 jaar oud is, en het maximum aantal kinderen geboren uit dezelfde eiceldonor is 6.
Is het mogelijk om eicellen te kopen of te krijgen van een externe eicelbank buiten de EU en deze naar Spanje te transporteren? Zijn er juridische aspecten waarmee rekening moet worden gehouden?
Tegenwoordig bestaat de mogelijkheid om eicellen in te vriezen, waarbij de succespercentages van de behandeling zeer dicht in de buurt komen van die van verse cycli. Dit opent de mogelijkheden om donorbehandelingen uit te voeren om een eicelbank te creëren waarmee ze vervoerd kunnen worden en dus efficiënter naar de ideale donor kan worden gezocht.
Deze eieren moeten in elk land voldoen aan wettelijke en kwaliteitseisen en als deze eisen compatibel zijn, kunnen we praten over het verkrijgen of importeren van eieren.
De verschillende wetgevingen van de landen zijn betrokken bij het proces om de veiligheid van het transport te garanderen en strikte naleving van de wet, met inbegrip van het doel waarvoor dat eitje bestemd is of de oorsprong in termen van de rechten van de donor.
Een voorbeeld hiervan is de export van gameten vanuit Spanje naar andere landen. Elke kliniek moet garanderen dat het niet kan worden gebruikt voor een draagmoederschapsproces, een proces dat momenteel verboden is in Spanje. Hetzelfde gebeurt omgekeerd, afhankelijk van het land van waaruit het wordt geïmporteerd, moeten de bevoegde autoriteiten van elk land worden gegarandeerd dat zowel de documentatie voor het transport als de rechtvaardiging van het doel van de gameten strikt worden nageleefd. Hoewel het binnen de EU zijn het proces relatief makkelijker kan maken, is het helemaal niet makkelijk en moet elk geval per land bestudeerd worden.
Daarnaast moet er in het voortplantingsproces zelf rekening worden gehouden met de vereisten van elk land. In Spanje is het bijvoorbeeld gebruikelijk om genetische dragerschapstests uit te voeren op alle donoren, en de Spaanse voortplantingsverenigingen bevelen een aantal genen aan die moeten worden gecontroleerd. Als zulke tests niet in een ander land worden uitgevoerd, heeft het nauwelijks zin om gameten uit dat land te importeren. Dit idee wordt herhaald met een veelheid aan tests, verzekering van de kwaliteit van de gameten, enz...
De Spaanse wet bepaalt dat eieren uit andere landen mogen worden meegenomen als aan de volgende voorwaarden wordt voldaan:
- Er is toestemming voor de overdracht door de bevoegde gezondheidsautoriteiten in beide landen.
- Het ontvangstcentrum van de monsters moet een door de Spaanse gezondheidsautoriteiten erkend centrum zijn.
- Degenen die verantwoordelijk zijn voor de gameten moeten toestemming geven voor de overdracht van persoonlijke informatie.
- Het centrum van oorsprong van de biologische monsters moet de nodige maatregelen treffen om de persoonsgegevens te beschermen tijdens de overdracht indien deze wordt uitgevoerd door derden.
- Beide centra moeten het proces volledig kunnen traceren en het ontvangende centrum moet zichzelf identificeren en een ontvangstbevestiging van het monster afgeven.
- Het transport moet worden uitgevoerd door een bedrijf dat gespecialiseerd en gecertificeerd is in het vervoer van biologisch materiaal.
Het antwoord op de vraag "mag je eieren meenemen uit andere landen buiten de EU?": Ja, maar het is een heel ingewikkeld proces en er zijn veel wetten waar je rekening mee moet houden, afhankelijk van het land 'dat we overwegen'.
