In-vitrofertilisatie (IVF) heeft een revolutie teweeggebracht in de voortplantingsgeneeskunde en biedt hoop aan koppels die worstelen met onvruchtbaarheid.
Maar ondanks de vooruitgang in technologie en technieken leiden niet alle IVF-cycli tot een succesvolle zwangerschap. Om dit probleem te begrijpen, moeten de factoren die bijdragen aan mislukte IVF-cycli en het onderzoeken van de klinische perspectieven rond deze complexe kwestie is essentieel.
Dit artikel wil echte verhalen van patiënten vertellen over mislukte IVF-cycli, maar dan vanuit klinisch oogpunt.
Doorheen het artikel zullen we verschillende factoren zien die bijdragen tot mislukte IVF-cycli, maar we willen de lijst van de meest voorkomende in gedachten houden:
Eierstokrespons:
De respons van de eierstokken op stimulatiemedicatie speelt een cruciale rol in het succes van IVF. We zullen onderzoeken hoe een inadequate of overmatige respons van de eierstokken het resultaat van de cyclus kan beïnvloeden.
Embryokwaliteit:
De kwaliteit van embryo's die geproduceerd worden tijdens IVF is een cruciale factor voor succes. We zullen onderzoeken hoe de morfologie van het embryo, genetische afwijkingen en andere factoren van invloed zijn op de implantatie en daaropvolgende zwangerschapspercentages.
Endometriale ontvankelijkheid:
De ontvankelijkheid van het baarmoederslijmvlies voor implantatie is cruciaal voor een succesvolle implantatie en ontwikkeling van het embryo. We bespreken factoren die de ontvankelijkheid van het baarmoederslijmvlies kunnen beïnvloeden, zoals hormonale onevenwichtigheden of anatomische afwijkingen.
Genetische en chromosomale factoren:
Genetische afwijkingen in de embryo's of de ouders kunnen bijdragen aan mislukte IVF-cycli. We zullen de impact van chromosomale afwijkingen, genetische mutaties en preïmplantatie genetische testen op IVF-resultaten onderzoeken.
Andere bijdragende factoren:
We zullen ook rekening houden met bijkomende factoren die het succes van IVF kunnen beïnvloeden, zoals een leeftijdsgerelateerde afname in vruchtbaarheid, levensstijlfactoren, onderliggende medische aandoeningen en medicatiegerelateerde complicaties.
Het is belangrijk om te benadrukken dat elke mislukte IVF-cyclus uniek is en dat individuele omstandigheden de resultaten sterk kunnen beïnvloeden. Het doel van dit artikel is niet om definitieve antwoorden te geven, maar om een beter begrip te krijgen van de verschillende nuances rond mislukte IVF-cycli.
De hieronder gepresenteerde echte casestudy's zijn aangeleverd door de emBIO Vruchtbaarheidskliniek uit Griekenland. Alle patiënten stonden onder toezicht van dr. Thanos Paraschos, medisch directeur bij emBIO.
Als je een IVF-behandeling in het buitenland overweegt, ben je misschien geïnteresseerd in emBIO Medisch Centrum in Athene, Griekenland, die volgens feedback van patiënten tot de best beoordeelde IVF-klinieken behoort.
Mislukte IVF-cycli en succesvol behandelingsresultaat bij een patiënt met diffuse adenomyose
- 36-jarig echtpaar
- BMI van 24
- Diagnose van diffuse adenomyose
- Twee mislukte IVF-cycli
Wat is diffuse adenomyose?
Diffuse adenomyose is een aandoening waarbij het baarmoederweefsel in de spierwand van de baarmoeder groeit, waardoor deze verdikt en vergroot raakt. Dit kan leiden tot pijnlijke en zware menstruaties.
Algemene beschrijving van de zaak
Deze casestudie gaat over een 36-jarig koppel dat een vruchtbaarheidsbehandeling zocht omdat ze moeilijk zwanger kon worden. De vrouwelijke patiënte had een diagnose van diffuse adenomyose en had te kampen met mislukte implantatie bij eerdere IVF-pogingen. Ze had een BMI van 24 en een geschiedenis van twee mislukte IVF-cycli. De mannelijke partner had geen geïdentificeerde onvruchtbaarheidsproblemen en de resultaten van zijn spermaonderzoek waren normaal.
Eerdere pogingen tot behandeling
In haar vorige IVF-cyclus onderging de patiënte een verse cyclus, waarbij 12 oöcyten werden geproduceerd. Twee 4AA blastocysten van goede kwaliteit, één vers en één ingevroren, werden overgeplaatst met een negatief resultaat.
Diagnostiek
De vrouwelijke patiënt presenteerde zich met symptomen van dysmenorroe en hypermenorroe. Diagnostisch onderzoek toonde asymmetrische myometriale verdikking voornamelijk in de voorwand, met een slecht gedefinieerde endo-myometriale junctie, wat duidt op diffuse adenomyose. De patiënte vertoonde ook verhoogde kanker antigeen 125 (CA-125) niveaus, wat wijst op een mogelijke impact op IVF resultaten.
Behandelingsprotocol
Om de uitdagingen van diffuse adenomyose aan te pakken, werd een gesegmenteerd IVF-protocol gebruikt. Bij dit protocol worden de eicelpunctie en embryotransplantatie gescheiden, waarbij alle embryo's worden gecryopreserveerd. Daarnaast werd een gonadotropine-releasing hormoon (GnRH)-agonist toegediend om de adenomyose te onderdrukken vóór de vervangende overdracht van ingevroren embryo's (FERT).
Onderdrukking van adenomyose met een gnRH-agonist
Voorafgaand aan de FERT-cyclus onderging de patiënte een voorbehandeling van drie maanden met maandelijkse injecties met GnRH-agonisten (Leuproreline 3,75 mg). Deze behandeling verlaagde met succes de CA-125 niveaus en verminderde het volume van de uterus met 20%.
Resultaten vóór embryotransplantatie
Onder het GnRH-antagonistenprotocol kreeg de patiënte dagelijks 225 IE follikelstimulerend hormoon (FSH) geïnjecteerd. Een GnRH-agonist werd toegediend, wat resulteerde in het verkrijgen van 14 oöcyten. ICSI werd uitgevoerd op 11 rijpe oöcyten, waarvan er 10 normaal bevrucht raakten. Vijf blastocysten (twee 4AA en drie 4BB) werden gecryopreserveerd.
Embryo overdracht
Tijdens de FERT-cyclus werd één ingevroren blastocyste van 4AA-kwaliteit overgeplaatst.
Zwangerschap en resultaat
Na de embryotransplantatie werd de patiënte zwanger met een positieve humaan choriongonadotrofinespiegel (hCG) van 76. De zwangerschap verliep voorspoedig en ze beviel van een gezond mannelijk kind via een keizersnede bij 38 weken zwangerschap. Ze beleefde een zwangerschap zonder complicaties en beviel van een gezond mannelijk kind via een keizersnede bij 38 weken zwangerschap. De baby woog 2700 gram en vertoonde geen complicaties.
Slotwoord
Deze casestudie belicht het succesvolle resultaat dat werd bereikt bij een patiënte met diffuse adenomyose na een gesegmenteerd IVF-protocol in combinatie met onderdrukking door GnRH-agonisten.
De multidisciplinaire aanpak in dit geval, met expertise in voortplantingsgeneeskunde en gynaecologie, droeg bij aan de positieve resultaten.
Het is belangrijk op te merken dat deze casestudie een specifiek klinisch scenario vertegenwoordigt en dat individuele resultaten kunnen variëren. Het succes dat in deze casus werd behaald, onderstreept het belang van het op maat maken van IVF-protocollen om de unieke uitdagingen van elke patiënt aan te pakken, vooral als het gaat om aandoeningen zoals diffuse adenomyose. Verder onderzoek naar gepersonaliseerde behandelingsbenaderingen is gerechtvaardigd om het succespercentage van IVF in soortgelijke gevallen te verhogen.
Succesvolle behandeling bij een patiënt met endometritis en terugkerende mislukte implantatie
- 35-jarige vrouwelijke patiënt
- BMI - 23
- Diagnose van endometritis
- Terugkerende mislukte implantatie
- Drie mislukte IVF-cycli (twee verse en één ingevroren)
Wat is endometritis?
Endometritis is een medische aandoening die wordt gekenmerkt door een ontsteking of infectie van het endometrium, de binnenbekleding van de baarmoeder. Het treedt meestal op na een bevalling, miskraam of bepaalde medische ingrepen waarbij de baarmoeder betrokken is. De ontsteking kan worden veroorzaakt door bacteriën of andere micro-organismen die de baarmoeder binnendringen, wat leidt tot symptomen zoals bekkenpijn, abnormale vaginale afscheiding en koorts. Een snelle medische behandeling met antibiotica is nodig om de infectie te verhelpen en complicaties te voorkomen.
Algemene beschrijving van de zaak
Deze casestudie richt zich op een koppel waarbij de 35-jarige vrouwelijke patiënte een geschiedenis had van drie mislukte IVF-cycli (twee verse en één ingevroren), met terugkerende mislukte implantatie. Ze had een BMI van 23 en een diagnose van endometritis. De 34-jarige mannelijke partner had geen vastgestelde onvruchtbaarheidsproblemen.
Eerdere pogingen tot behandeling
De vorige IVF-cycli van de patiënte resulteerden in de transfer van drie perfecte blastocysten (4AA), die allemaal niet implanteerden. Er werden geen ovariële reserve of spermaproblemen gedetecteerd en het hysterosalpingogram (HSG) leek normaal. De patiënte had nog één ingevroren 4BB blastocyste over.
Diagnostiek
Om de oorzaken van onvruchtbaarheid en terugkerende mislukte implantatie te onderzoeken, werden diagnostische hysteroscopie en endometriale biopsie uitgevoerd. Tijdens de hysteroscopie werden micropoliepen waargenomen, wat wees op chronische endometritis. De endometriale biopsie toonde de aanwezigheid van plasmacellen en het monster testte positief op CD138. De diagnose chronische endometritis werd gesteld.
De patiënte vertoonde geen specifieke symptomen en een eenvoudige kweek van vaginaal en cervixvocht was negatief. De ALICE-test (Analysis of Infectious Chronic Endometritis) werd echter gebruikt om de specifieke bacterie die de endometritis veroorzaakte op te sporen. Next Generation Sequencing (NGS) technologie identificeerde DNA van Streptococcen in een significante hoeveelheid in het endometriummonster.
Behandelingsprotocol:
Een gerichte antibioticatherapie met Amoxicilline/Clavulaanzuur (500-125 mg/8 uur gedurende 7 dagen) gevolgd door een probiotische behandeling werd aanbevolen. Chronische endometritis, een infectie van het endometrium, kan de implantatie van embryo's negatief beïnvloeden en implantatiefalen veroorzaken. Na een succesvolle gerichte behandeling met antibiotica werd de resterende ingevroren 4BB blastocyst overgeplaatst.
Resultaten vóór embryotransplantatie
Een enkele ontdooide 4BB blastocyste werd overgeplaatst tijdens een natuurlijke cyclus van ingevroren embryotransplantatie.
Embryotransplantatie:
De embryotransplantatie vond plaats nadat het koppel navraag had gedaan bij de kliniek. De ontdooide 4BB blastocyste werd overgeplaatst.
Zwangerschap en resultaat:
Na de embryotransplantatie werd een singletonzwangerschap bevestigd, met een positieve humaan choriongonadotrofinespiegel (hCG) van 92. De patiënte beviel met een normale bevalling van 39 weken en 2 dagen zwangerschap. De patiënte beviel van een gezonde baby via een normale bevalling bij 39 weken en 2 dagen zwangerschap.
Slotwoord
Deze casestudie belicht het succesvolle resultaat van de behandeling bij een patiënte met endometritis en terugkerende mislukte implantatie. Door middel van gerichte antibioticatherapie werd de specifieke bacteriële infectie die de endometritis veroorzaakte geïdentificeerd en effectief behandeld, wat leidde tot een succesvolle zwangerschap en levendgeborene. De expertise en kennis van de behandelend arts speelden een cruciale rol bij de diagnose en behandeling van dit geval.
Het is belangrijk op te merken dat elk geval van onvruchtbaarheid uniek is en dat de individuele resultaten kunnen variëren. Het succesvolle resultaat in dit geval benadrukt het belang van een nauwkeurige diagnose en een behandeling op maat om de onderliggende factoren die bijdragen aan mislukte implantatie aan te pakken. Verder onderzoek en vooruitgang op het gebied van diagnosetechnieken en gerichte therapieën zijn essentieel om het succespercentage van IVF bij patiënten met soortgelijke aandoeningen te optimaliseren.
Succesvolle behandeling bij een patiënt met polycysteuze eierstokken en slechte eicelkwaliteit
- 37-jarige vrouwelijke patiënt
- Mannelijke partner - 42 jaar oud
- BMI - 26
- Polycysteuze eierstokken en slechte ei- en embryokwaliteit
- Twee mislukte IVF-cycli
Wat is PCO?
Polycysteus ovarium syndroom (PCOS) is een hormonale aandoening die voorkomt bij vrouwen in de reproductieve leeftijd. Het wordt gekenmerkt door de aanwezigheid van meerdere kleine cysten (met vocht gevulde zakjes) op de eierstokken, samen met hormonale onbalans.
Bij PCOS kunnen de eierstokken meer androgenen (mannelijke hormonen) produceren dan normaal, wat leidt tot verschillende symptomen en problemen met de voortplanting. Enkele veel voorkomende tekenen en symptomen van PCOS zijn onregelmatige of afwezige menstruaties, overmatige haargroei (hirsutisme), acne, gewichtstoename en problemen om zwanger te worden.
Algemene beschrijving van de zaak:
Deze casestudie richt zich op een 37-jarige patiënte die moeite had om zwanger te worden vanwege polycysteuze eierstokken en een slechte kwaliteit van eicellen en embryo's. Haar BMI was 26 en ze had twee mislukte IVF-cycli achter de rug. Haar BMI was 26 en ze had twee mislukte IVF-cycli achter de rug. De mannelijke partner, 42 jaar oud, had geen onvruchtbaarheidsproblemen.
Eerdere pogingen tot behandeling:
De patiënte onderging twee IVF-cycli. Tijdens de eerste cyclus op 35-jarige leeftijd werden 28 eicellen teruggehaald en tijdens de tweede cyclus op 36-jarige leeftijd werden 25 eicellen teruggehaald. Beide cycli maakten gebruik van het lange agonistenprotocol met 225 IE recombinant FSH. In beide cycli werd een HCG-trigger gebruikt.
Helaas waren de meeste eicellen onrijp en van slechte kwaliteit: er werden slechts vier rijpe eicellen en twee dag-3 embryo's van slechte kwaliteit geproduceerd. De patiënte kreeg in beide cycli te maken met het ovariële hyperstimulatiesyndroom (OHSS).
Diagnostiek
Bij de vrouw werden polycysteuze eierstokken vastgesteld met behulp van echografie. Daarnaast had ze hoge AMH-spiegels (Anti-Müllerian Hormone) (6 ng/mL) en een hoog aantal antrale follikels (40 antrale follikels).
Behandelingsprotocol
Voor de behandeling werd een aangepast protocol voor polycysteus ovariumsyndroom (PCOS) gebruikt. Het protocol omvatte het gebruik van een GnRH-agonist als trigger en de laagst mogelijke dosis gonadotrofinen om het risico op OHSS te minimaliseren.
Er werd gebruikgemaakt van een antagonistenprotocol (Cetrorelix) met een minimale dosis van 150 IE recombinant FSH. De uiteindelijke rijping van oöcyten werd geactiveerd met een GnRH-agonist (leuprolideacetaat 2 mg) 36 uur voor de eicelpickup.
HCG-trigger werd vermeden om het risico op OHSS te verminderen. Het protocol volgde een "Freeze All"-benadering, waarbij alle embryo's werden gecryopreserveerd voor toekomstige terugplaatsing in natuurlijke cycli. Deze aanpak was gericht op het verzamelen van rijpe oöcyten van betere kwaliteit, wat resulteerde in een betere kwaliteit van de blastocysten en een lager risico op OHSS.
Resultaten vóór embryotransplantatie
De patiënte vertoonde een adequate respons op de trigger met de GnRH-agonist zonder dat er opnieuw getriggerd hoefde te worden. Er werden zestien eicellen verzameld, waarvan er 14 rijp waren (MII). Er werden dertien embryo's geproduceerd en zes blastocysten (drie 4AA, één 5AA, twee 4BB) werden gecryopreserveerd voor toekomstig gebruik. OHSS werd met succes voorkomen.
Embryo overdracht
Twee maanden later werd een ingevroren blastocyste van 4AA-kwaliteit overgeplaatst.
Zwangerschap en resultaat
Een enkelvoudige zwangerschap werd bevestigd met een positief HCG-niveau van 202. De patiënte beviel van een gezonde baby met 38 weken en 3 dagen zwangerschap via een normale bevalling.
Slotwoord:
Deze casestudie belicht het succesvolle resultaat van een behandeling bij een patiënte met polycysteuze ovaria en een slechte eicelkwaliteit. Het gebruik van een aangepast PCOS-protocol, met een GnRH-agonist als trigger en gonadotrofines in lage dosis, resulteerde in een verbeterde eicel- en embryokwaliteit. De "Freeze All"-benadering verminderde het risico op OHSS en maakte de selectie van een gunstige endometriale omgeving voor embryotransplantatie mogelijk. De expertise van de behandelend arts in het managen van PCOS en het optimaliseren van de behandelprotocollen speelde een cruciale rol in het bereiken van een succesvolle zwangerschap en levendgeborene.
Het is belangrijk op te merken dat elk geval van onvruchtbaarheid uniek is en dat individuele resultaten kunnen variëren. Het succesvolle resultaat dat in dit geval werd bereikt, benadrukt het belang van een behandeling op maat en geïndividualiseerde protocollen om tegemoet te komen aan de behoeften en uitdagingen van specifieke patiënten. De arts achter de behandeling in dit geval heeft expertise in het omgaan met patiënten met polycysteuze eierstokken en het optimaliseren van behandelingsprotocollen om het succespercentage te maximaliseren.
Na de behandeling had de patiënte een positieve zwangerschapstest met een HCG-niveau van 202, wat duidt op een levensvatbare zwangerschap. De patiënte droeg de zwangerschap met succes uit en beviel met 38 weken en 3 dagen van een gezonde baby via een normale bevalling.
Deze casus toont het belang aan van persoonlijke zorg en een allesomvattende aanpak bij de aanpak van onvruchtbaarheidsproblemen die verband houden met polycysteuze eierstokken en een slechte eicelkwaliteit. Door het behandelprotocol aan te passen en strategieën toe te passen om de kwaliteit van eicellen en embryo's te verbeteren, werden de kansen op een succesvolle zwangerschap aanzienlijk vergroot.
Misschien vind je het interessant om te lezen: IVF met PGT-A in emBIO - succesverhalen uitgelegd
IVF succesverhalen - mislukte IVF-cycli - laatste gedachten
Het is belangrijk op te merken dat het succes van elke vruchtbaarheidsbehandeling afhangt van verschillende factoren, waaronder de specifieke omstandigheden van elke patiënt. De expertise van het medische team, de juiste diagnose en op maat gemaakte behandelplannen dragen allemaal bij aan het vergroten van de kans op een positief resultaat. Inzicht in Wat te doen na mislukte IVF? behandeling is van cruciaal belang voor mensen die te maken hebben met vruchtbaarheidsuitdagingen.
Als je een IVF-behandeling in het buitenland overweegt, ben je misschien geïnteresseerd in emBIO Medisch Centrum in Athene, Griekenland, die volgens feedback van patiënten tot de best beoordeelde IVF-klinieken behoort.
Let op:
De casestudies die hierboven worden gepresenteerd, zijn alleen bedoeld ter informatie en mogen niet in de plaats komen van professioneel medisch advies. De vermelde succespercentages en resultaten zijn specifiek voor dit geval en weerspiegelen mogelijk niet de resultaten van elke persoon die een soortgelijke behandeling ondergaat.
